Tja...en dan is het eindelijk zover...de vroedvrouw leidt de bevalling in...alle voorbereidingen zijn getroffen...dat is haar opdracht...de aanstaande moeder zal bevallen van haar eerste kindje...haar levensopdracht om dit klein en afhankelijk mensje op te voeden...en voor te bereiden op een zelfredzaam leven...slechts over enkele minuten...en dan kent ze haar rol als kersverse ouder...haar man die naast haar zit, vader gaat worden en tevens dezelfde opdracht en verantwoordelijkheid meekrijgt als zijn geliefde spreekt bemoedigende woorden naar haar uit...nog effe liefje...kom maar...pers maar...je doet het goed...je kunt het...de vrouw perst nog een paar keer...en dan...en dan volgt de volledige ontsluiting...de vroedvrouw helpt nog een handje en dan wordt de kamer gevuld met krijsende geluiden...een nieuw leven is op deze aarde gezet...het klopt...een uniek mens is geboren met ook een levensopdracht...enkel het bewustzijn hiervan is nog niet doorontwikkeld... 

mens-zijn...'Door de lens van Eus'...hoe doe je dat...hoe doet een boom dat...wat is de opdracht van een boom...zuurstof afgeven...boom zijn...en wat is de opdracht van een vlinder...het bestuiven van bloemen...mooi zijn...en voor de mens nuttig, omdat ze iets zeggen over de plek waar ze voorkomen...maar wat is eigenlijk de opdracht van een mens...gewoon mens zijn toch...dat is alles....of je nu gelovig bent of niet...dat is waar het om draait...zo eenvoudig is het...

een mens moet mens zijn...maar hoe doe je dat... mens-zijn...in een steeds meer ontzielde wereld dat beheerst wordt door internet, computers, sociale media, complexe systemen...en duizenden regels en wetten...in een verdeelde politieke arena...in een overspannen samenleving...in een verdeeld Europa...in een wereld waar geld, macht, angst en oorlog heerst en waar mensen naarstig zoeken naar rust, vrede, liefde, spiritualiteit, waarheid, nieuwe uitwegen en bestaanszekerheid...

veel mensen weten en ervaren zelfs dagelijks dat het op tal van terreinen (klimaat, landbouw, onderwijs, veiligheid, gezondheidszorg, ongelijkheid) de verkeerde kant op gaat...we voelen hoe de aarde en de onderlinge verhoudingen onder druk komen te staan...de draairichting is veranderd...we willen een betere wereld, maar zien steeds minder hoe...we raken de essentie niet meer en ook de essentie van familiaire-en collegiale verhoudingen staan onder druk...zelfs de inperking van vrijheden voelen we tot diep in onze kern...we voelen de onmacht...

mens-zijn...hoe doe je dat...als je voor een klas staat met 30 kinderen en meer...en moet anticiperen op de coronamaatregelen...hoe doe je dat als student als het systeem van geldlenen ervoor zorgt dat je meer en meer schulden opbouwt...en er geen perspectief meer is...hoe doe je dat als je als politieagent de boeren moet tegenhouden, terwijl zij hun eigen problemen kennen...hoe doe je dat als je als bedrijfsarts tegenover iemand zit die de stress op het werk niet meer aankan...hoe doe je dat in de zorg, in de politiek, in de buurt...hoe doe je dat als je je alleen voelt, onbegrepen, of niet gezien...én...hoe bespreek je dat in een systeem waarin mens-zijn bijna ontmoedigd wordt en het je zelfs je baan en/of je relatie kan kosten...in hoeverre mag je nog de oplossing van de ander verwachten en waar ligt onze gezamenlijke en eigen individuele verantwoordelijkheid?

Hoe doe je dat eigenlijk...mens-zijn?   

Wil je reageren op deze blog? Stuur een mail naar ikbenvrijmens@protonmail.com.